Ik zat bij de QA-manager en het hoofd TD aan tafel, twee weken na de audit. Ze hadden ‘m gehaald. Op papier klopte alles. De bevindingen waren beperkt.
“We hebben ons uit de naad gewerkt, gepoetst, opgeruimd, eerdere auditpunten weggewerkt, onze fabriek lag er spik en span bij, daar kregen we een groot compliment over”.
En toch was de sfeer gelaten.
Ze zeiden:
“We hebben weer een voldoende, maar het voelt niet als vooruitgang.”
Tussen de regels hoorde ik vooral vermoeidheid.
Dat het weer gelukt was,
maar dat niemand er wijzer van werd.
Dat is precies waar het wringt.
Een audit toetst wat je vastlegt.
Maar wat je niet vastlegt,
is hoe het voelt in het team.
Hoeveel draagvlak er is.
Hoeveel mensen doen wat op papier staat.
En dus blijft het resultaat een vinkje.
Geen richting. Geen ontwikkeling.
Zolang een audit voelt als controle in plaats van koers,
blijft onderhoud iets dat je ondergaat
in plaats van iets dat je draagt.
Désirée